8 aya bir kala

İdilcim yarın tam 8 aylık oluyorsun. Her geçen gün daha akıllı bakıyor, daha sevimli gülüyor, daha farklı sesler çıkarıyorsun. Enne, baba, geh geh (gel dermiş gibi çıkıyor), mamama, emm emmm sesleri repertuarından parçalar. Bir de fısır fısır birşeyler söylüyorsun ama onları daha çözemedim. Artık emeklemeye ve tutunarak pek sağlam olmasa da adım atmaya basladın. Bu hafta sonu bir ilk daha yaşadin Idilcim. Parkta salıncağa binip sallandın. Korkmadın hiç hatta eğlenir gibiydin. Ama daha cok yan salıncakta sallanan ablayla ilgilendin. Meraklı meraklı onu inceledin. Gördüğün her yeni nesneye ellemek ve ağzına sokmak istiyorsun. Annenin saati,saçlarını senin minik ellerinden kurtarmak için taktığı taç, babanın anahtarı, manyetık kartı, telefonö telekumanda......Özellikle banyodan sonra pijamalarını giyerken arkanda kalan banyo rafındaki eşyalara ulaşabilmek için tüm akrobasi yeteneklerini sergiliyorsun. İki kişi zor zaptediyoruz seni. Öte yandan 'hayır' kelimesini anlıyormusun bilemiyorum ama babanın gözlüğünün alınmayacağını, annenin memesinin ısırılmayacağını öğrendin, aferin sana minnoş kızım. Tek sorunumuz uykuyla.

Geceleri en az bir kere uyanıp bizi yanına cağırıyorsun. Bu bazı geceler dört kereye kadar çıkabiliyor ve belli bir rutini yok. Dişin acıyor olabilir, bizi özlüyor olabilirsin, kötü bir rüya, öğrendiğin yeni bir hareket, büyüme atağı hepsi olasılıklar arasında ama hangisi bilemiyorum. Bilememek beni üzüyor. Babana kalırsa bizimle uyku savaşı yapıyorsun. Yani hiç bir şeyin yok ama şımarıklık kaynaklı uyumama durumları. Ben öyle olduğuna inanmıyorum ama ne olduğunu da bilemiyorum. Doktor amcanın dediği gibi kendi başına uyumayı öğrenmen için biraz kendi halinde ağlamaya bırakıyoruz. Bazen uyuyorsun bazense inat ediyorsun aglamayi kesmiyorsun. Halbuki sen hep iyi uyuyan bir bebek olmuştun.

İdil'cim miniğim lütfen deliksiz gece uykularına geri dön. Biz hemen yanındaki odada uyuyoruz. Sen uyanınca, ağlayınca çok üzülüyoruz. İyi uyu, çabuk büyü, beraber daha güzel, yeni oyunlar oynayalım.